امروزه با پیشرفت چشمگیر مادربرد‌ها، دیگر دلیلی برای استفاده از کارت صدا وجود ندارد.

حتی صدابردارها و افرادی که به کیفیت بالایی از صدای خروجی کامپیوتر‌ها نیاز دارند، به‌جای خرید کارت صدا، سراغ امپلیفایر و مبدل صدای دیجیتال به آنالوگ (DAC) می‌روند که نه‌تنها قابل‌حمل است، بلکه نیازی به اتصال به درگاه PCIe هم ندارد.

درایو نوری؛ جایگزین درایو فلاپی‌ دیسک

اگرچه سونی رسماً ساخت فلاپی دیسک را در سال ۲۰۱۱ متوقف کرد، در اوایل دهه‌ی ۲۰۰۰ تقریباً دیگر کسی از فلاپی استفاده نمی‌کرد و استفاده از سی‌دی به‌شدت رایج شده بود.

در عرض چند سال، تمام توزیع‌کننده‌‌های نرم‌افزاری بزرگ به انتشار محصولات خود روی سی‌دی روی آوردند و بدین‌ترتیب، درایوهای سی‌دی در بازار کامپیوترهای شخصی فراگیر شدند.

پس از سی‌دی‌، عصر دی‌وی‌دی‌ها آغاز شد تا فضای ذخیره‌سازی بیشتری در اختیار کاربران قرار بگیرد. با معرفی دی‌وی‌دی‌، سازندگان لپ‌تاپ‌ و کامپیوتر‌های رومیزی مجبور شدند سیستم‌های خود را به درایوهای نوری دی‌وی‌دی‌خوان مجهز کنند.

متأسفانه، درایو‌های نوری بسیار جاگیر بودند و فضای زیادی را مخصوصاً در لپ تاپ‌ها به خود اختصاص می‌دادند.

امروزه بیشتر محتوا‌های صوتی و تصویری از طریق پلتفرم‌های آنلاین توزیع می‌شوند و دیگر کمتر کسی از سی‌دی‌ و دی‌وی‌دی‌ استفاده می‌کند.

درایوهای بلوری هم تقریباً هرگز در لپ‌تاپ‌ها گنجانده نشدند و صنعت رایانه‌های شخصی برای ذخیره و انتقال داده‌‌ها به فلش مموری روی‌ آورده بود.

در کنار این موارد، تقاضای کاربران برای لپ‌تاپ‌های باریک و سبک در نهایت به پایان عمر درایوهای نوری تا اواسط دهه‌ی ۲۰۱۰ انجامید.

کارت‌ گرافیک‌ چندگانه؛ برای افزایش قدرت گرافیکی

اگر چند دهه‌ی پیش در خانه کامپیوتر شخصی داشته‌اید، احتمالاً نام GPU دوگانه یا حتی سه‌گانه به گوشتان خورده است.

تا همین چند سال پیش، انویدیا با عرضه‌ی فناوری SLI و AMD با کراس‌فایر به کاربران اجازه می‌داد چند کارت گرافیک را همزمان روی یک سیستم نصب کنند.

اگرچه کامپیوتری مجهز به چندین GPU ایده‌ی جذابی به‌نظر می‌رسید، این پیکربندی‌ها با مشکلات زیادی همراه بودند.

به لطف GPU-های دو یا سه‌گانه، قدرت گرافیکی سیستم افزایش پیدا می‌کرد و شاهد نتایج بهتری در بازی‌ها بودیم؛

اما میزان افزایش نرخ فریم به میزان بهینه‌سازی بازی‌ها برای فناوری SLI یا کراس‌فایر بستگی داشت.

علاوه بر افزایش مصرف برق و دمای دستگاه، حتی ممکن بود مشکلاتی مانند Micro Stutter به وجود آید.

در اواسط دهه‌ی ۲۰۱۰، پیکربندی GPUهای چندگانه به تنها دو کارت گرافیک کاهش یافت و طولی نکشید انویدیا و AMD به‌طور کامل از این فناوری دست کشیدند.

زمانی که انویدیا خانواده‌ی RTX 3000 را روانه‌ی بازار کرد، به پشتیبانی از NVLink/SLI پایان داد.

از آن سو، AMD هم از خیر GPU-های چند‌گانه گذشته بود و در سال ۲۰۱۹ و با عرضه‌ی سری RX 5000، پیشتیبانی از کراس‌فایر را به پایان رساند.

با افزایش ابعاد و قیمت GPU و تأثیر ناچیز استفاده‌ی همزمان از چند کارت گرافیک، بعید است این فناوری بخواهد به این زودی‌ها برگردد.

اینترنت دایل آپ؛ فناوری ضعیف و پر سروصدا

دایل‌آپ جزو اولین روش‌های دسترسی به اینترنت بود که حدود ۳۰ سال پیش و در اوایل دهه‌ی ۱۹۹۰ معرفی شد.

راه‌اندازی دایل آپ بسیار آسان بود و افراد برای ورود به دنیای اینترنت تنها به یک خط تلفن، مودم و سرورهایی برای برقراری و پاسخگویی به تماس نیاز داشتند.

دایل‌آپ اساساً شبیه تماس تلفنی عمل می‌کرد و به‌همین‌خاطر، هر زمان که به اینترنت متصل می‌شدید، خط تلفن مشغول می‌شد و هزینه‌ی سنگینی را هم به کاربر تحمیل می‌کرد.

تصور اینکه نسل کنونی بخواهد برای دسترسی به داده‌های چندگیگابایتی به اینترنت دایل‌آپ نهایتاً ۵۶ کیلوبایتی چند دهه‌ی پیش متکی باشد، تقریباً غیرممکن به‌نظر می‌رسد؛

اما از طرفی هم شوکه‌کننده است که نسل کنونی و آینده هیچ خاطره‌ای با صدای نمادین و معروف مودم‌های دایل‌آپ هنگام وصل شدن به اینترنت ندارند.